دوره 4، شماره 3 - ( 8-1399 )                   جلد 4 شماره 3 صفحات 209-196 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


کارشناسی ارشد مدیریت محیط زیست (HSE)، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد، میبد، ایران
چکیده:   (2303 مشاهده)
چکیده
مقدمه:
امروزه مجتمع های تجاری از مهم‌ترین مراکز خرید شهرها ویکی از زیرساخت‌های مهم توسعه شهری، به شمار می‌روند. برای پیشگیری از بروز حوادث و بلایا از جمله آتش‌سوزی این مراکز، ارزیابی و مدیریت آتش، امری ضروری و حیاتی می باشد. چرا که به دلیل افزایش تراکم جمعیت در آنها و کندی دسترسی‌ها به فضای خارج و امن هنگام وقوع حادثه، موجبات افزایش تلفات انسانی و خسارات مالی، فراهم خواهد شد. هدف از پژوهش حاضر،  تصمیم سازی راهبردی مدیریت ریسک حریق در مجتمع تجاری آفتاب گرگان با استفاده تز مدل هوش مصنوعی می باشد.
روش بررسی: در این مطالعه از نوع تحلیل-کاربردی می باشد که ابتدا کلیه مستندات فنی، اعم از ویژگی‌های فنی-کالبدی و شهرسازی، سیستم اعلام و اطفاء مجتمع تجاری تحت مطالعه، بررسی شد. آنگاه مولفه‌های مهم و اثرگذار حاکم بر طرح مزبور شناسایی و با پرسشنامه‌های دلفی، وزن‌دهی و مقایسه زوجی گردیده و سپس با استفاده از ماتریس SWOT، استراتژی‌های چهارگانه طراحی و تدوین و پس از ترسیم درخت سلسله مراتبی برای مدل‌سازی و تعیین اولویت استراتژی‌ها آماده گردید.
یافته‌ها: با توجه به خروجی‌ مدل‌سازی‌ های انجام شده در قالب نرم‌افزارهایMatlab و Neuro-Solution 5، مشخص گردید که در وزن‌دهی و رتبه‌بندی استراتژی‌های هشت‌گانه طراحی شده، فقط یک استراتژی در هر دو مدل هم رتبه (و واجد اولویت یکسان) شده و سایر سناریوها متفاوت بودند. بنابراین تلفیق استراتژی‌ها برای مدیریت ریسک حریق، ضروری تشخیص داده شد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که استراتژی اتخاذ رویکرد مدیریت سیستمی و راهبردی- عملیاتی ریسک حریق در طرح مجتمع تجاری آفتاب (3) گرگان، با اهتمام ویژه نسبت به بهینه سازی فضاهای فیزیکی و سیستم‌های اعلام و اطفاء حریق و همچنین پیاده‌سازی نظام طبقه‌بندی مشاغل و تعالی مستمر نظام HSE-MS و مدیریت بحران، ایده‌آل‌ترین استراتژی ممکن می‌باشد.
متن کامل [PDF 1518 kb]   (594 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (446 مشاهده)  
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: HSE
دریافت: 1398/8/26 | پذیرش: 1399/8/4 | انتشار: 1399/9/6

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.