چکیده
مقدمه: یکی از عوامل مؤثر در بروز اختلالات اسکلتی عضلانی عدم تناسب میان بارکاری ذهنی وارده بر فرد با توانایی­‌ها و محدودیت­‌های او می­باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی تأثیر بارکاری ذهنی بر شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در  شرکت تولید روی بندرعباس انجام پذیرفت.
روش بررسی: این مطالعه از نوع پژوهش‌­های توصیفی تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال ۱۳۹۸ انجام گردید. ابزار گردآوری شامل پرسشنامه‌­های  اطلاعات جمعیت شناختی، اختلالات اسکلتی عضلانی نوردیک و بار کاری ذهنی NASA-TLX بود. افراد شرکت کننده در این پژوهش ۱۷۲ نفر بودند که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده مشخص گردیدند. داده­‌ها پس از جمع‌آوری توسط نرم افزار SPSS_۲۵ مورد آزمون قرار گرفتند.
­یافته‌­ها:
۷۴/۷۶ درصد افراد مورد مطالعه دارای اختلالات اسکلتی عضلانی می‌­باشند. بیشترین اختلالات در ناحیه کمر (%۱۶/۵۱)، زانو (%۹۵/۳۸) و گردن(%۸۴/۲۳) گزارش شده است. میانگین نمره کسب شده بار کاری ذهنی در شرکت تولید روی بندرعباس در این مطالعه بالا (۶۷/۶۶) بود. در بین خورده مقیاس‌­های بار کاری ذهنی، خورده مقیاس تلاش بیشترین امتیاز (۳۲/۸۵) و خورده مقیاس کارآیی کمترین امتیاز (۰۰/۲۰) را کسب نمودند. آزمون­‌های آماری نشان داد که ارتباط معناداری بین بار کاری ذهنی و شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی  وجود دارد.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌­های به دست آمده از مطالعه، بین بار کاری ذهنی و شیوع نارحتی­‌های اسکلتی عضلانی رابطه مستقیم وجود دارد. لذا باید اقداماتی در جهت کاهش بار ذهنی و روانی درک شده از قبیل کاهش ساعت کاری، ایجاد وقفه و استراحت بین کار، افزایش تنوع در وضعیت­‌های کاری و در نتیجه پیشگیری از بروز اختلالات اسکلتی عضلانی انجام شود.