دوره 2، شماره 1 - ( اردیبهشت 1397 )
جلد 2 شماره 1 صفحات 13-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده پیراپزشکی ابرکوه، مرکز تحقیقات بهداشت حرفه‌ای، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
چکیده: (3086 مشاهده)
مقدمه: فرسودگی شغلی علاوه بر تأثیرات سوء بر سلامت جسمی روانی و ابعاد مختلف کیفیت زندگی شخصی و شغلی پرستاران، هزینههای فراوانی نیز برای سازمان به همراه دارد. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط فرسودگی شغلی با کیفیت زندگی پرستاران انجام گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 175 پرستار شاغل در بیمارستان خاتمالانبیاء گنبد کاووس به روش در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامه سه قسمتی شامل: اطلاعات جمعیتشناختی، کیفیت زندگی 26 سؤالی WHOQOL و فرسودگی شغلی ماسلاچ بود. داده‌ها با استفاده از نرمافزار SPSS22 و آزمون‌های تی، کایاسکوئر و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: میانگین سن و سابقهکار به ترتیب 34/38 و 81/13 سال بود. 54/92 درصد لیسانس، 81/88 درصد متأهل، 69/62 درصد زن، 06/88 درصد شیفت در گردش و 12/26 درصد در بخش اورژانس مشغول به کار بودند. بالاترین و پایینترین میانگین نمره ابعاد کیفیت زندگی مربوطه به سلامت جسمانی و محیط (78/66 و 26/63) بود. بین بعد سلامت محیط و کیفیت زندگی کلی با اضافهکار همبستگی منفی (193/0- =r، 169/0- =r) وجود داشت. بالاترین و پایینترین میانگین نمره ابعاد فرسودگی شغلی مربوط به خستگی عاطفی و درگیری (فراوانی: 7/68 و 4/16، شدت: 4/75 و 4/19) بود. فراوانی عملکرد شخصی و شدت خستگی عاطفی با تمام حیطههای کیفیت زندگی همبستگی معکوس داشتند.
نتیجه گیری: با توجه به رابطه معکوس بین فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی، با ارائه و اجرای راهکارهای مختلف مدیریتی و شناسایی عوامل مؤثر در زمینه ارتقاء کیفیت زندگی، فرسودگی شغلی را تقلیل داد که منجر به افزایش بهرهوری خواهد شد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 175 پرستار شاغل در بیمارستان خاتمالانبیاء گنبد کاووس به روش در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامه سه قسمتی شامل: اطلاعات جمعیتشناختی، کیفیت زندگی 26 سؤالی WHOQOL و فرسودگی شغلی ماسلاچ بود. داده‌ها با استفاده از نرمافزار SPSS22 و آزمون‌های تی، کایاسکوئر و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: میانگین سن و سابقهکار به ترتیب 34/38 و 81/13 سال بود. 54/92 درصد لیسانس، 81/88 درصد متأهل، 69/62 درصد زن، 06/88 درصد شیفت در گردش و 12/26 درصد در بخش اورژانس مشغول به کار بودند. بالاترین و پایینترین میانگین نمره ابعاد کیفیت زندگی مربوطه به سلامت جسمانی و محیط (78/66 و 26/63) بود. بین بعد سلامت محیط و کیفیت زندگی کلی با اضافهکار همبستگی منفی (193/0- =r، 169/0- =r) وجود داشت. بالاترین و پایینترین میانگین نمره ابعاد فرسودگی شغلی مربوط به خستگی عاطفی و درگیری (فراوانی: 7/68 و 4/16، شدت: 4/75 و 4/19) بود. فراوانی عملکرد شخصی و شدت خستگی عاطفی با تمام حیطههای کیفیت زندگی همبستگی معکوس داشتند.
نتیجه گیری: با توجه به رابطه معکوس بین فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی، با ارائه و اجرای راهکارهای مختلف مدیریتی و شناسایی عوامل مؤثر در زمینه ارتقاء کیفیت زندگی، فرسودگی شغلی را تقلیل داد که منجر به افزایش بهرهوری خواهد شد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |