دوره 6، شماره 2 - ( 5-1401 )
جلد 6 شماره 2 صفحات 132-121 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
چکیده: (722 مشاهده)
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی روان‌رنجورخویی، پرخاشگری و مخاطرهجویی به عنوان پیش‌بین‌های استعداد حادثهدیدگی کارکنان صف شرکت ملی حفاری ایران می‌باشد.
روش بررسی: طرح پژوهش حاضر همبستگی از نوع پیشبین است که با هدف پیش‌بینی عضویت گروهی (کارکنان حادثه‌دیده و حادثه‌ندیده) و دستیابی به معادله ممیز طراحی شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارگران حادثه‌دیده و حادثه‌ندیده صف در شرکت ملی حفاری ایران واقع در اهواز بود که طی پنج سال اخیر (از فروردین سال 1389 تا آبان ماه 1394) در آن شرکت کار میکردند. نمونه پژوهش شامل 145 کارگر حادثه‌دیده (طی 5 سال گذشته) و 115 کارگر حادثه‌ندیـده بود. برای انتخاب نمونه از گروه‌های حادثه‌دیده و حادثه‌ندیده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده استفاده شد. کارگران حادثه‌دیده و حادثه‌ندیده در نمونه‌ی پژوهش، به وسیله پرسشنامه‌های ویژگی‌های شخصیتی نئو (کاستا و مک‌کری، 1992)، شاخص پرخاشگری اسسی ال 90 آر و مخاطرهجویی (وستیبی و لی، 2003) مورد سـنجش قـرار گرفتند.
یافته‌ها: دادهها از طریق روش تحلیل ممیز و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-16 تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که تنها از روی متغیرهای روان‌رنجورخویی و پرخاشگری می‌توان استعداد حادثهدیدگی کارکنان را پیش‌بینی کرد. مخاطرهجویی قادر نبود میان کارکنان حادثه‌دیده و کارکنان حادثه‌ندیده تمایز قائل شود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می‌شود به منظور کاهش میزان حادثهدیدگی کارکنان، ویژگی‌های شخصیتی افراد همچون روان‌رنجورخویی و پرخاشگری مورد توجه قرار بگیرند.
روش بررسی: طرح پژوهش حاضر همبستگی از نوع پیشبین است که با هدف پیش‌بینی عضویت گروهی (کارکنان حادثه‌دیده و حادثه‌ندیده) و دستیابی به معادله ممیز طراحی شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارگران حادثه‌دیده و حادثه‌ندیده صف در شرکت ملی حفاری ایران واقع در اهواز بود که طی پنج سال اخیر (از فروردین سال 1389 تا آبان ماه 1394) در آن شرکت کار میکردند. نمونه پژوهش شامل 145 کارگر حادثه‌دیده (طی 5 سال گذشته) و 115 کارگر حادثه‌ندیـده بود. برای انتخاب نمونه از گروه‌های حادثه‌دیده و حادثه‌ندیده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده استفاده شد. کارگران حادثه‌دیده و حادثه‌ندیده در نمونه‌ی پژوهش، به وسیله پرسشنامه‌های ویژگی‌های شخصیتی نئو (کاستا و مک‌کری، 1992)، شاخص پرخاشگری اسسی ال 90 آر و مخاطرهجویی (وستیبی و لی، 2003) مورد سـنجش قـرار گرفتند.
یافته‌ها: دادهها از طریق روش تحلیل ممیز و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-16 تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که تنها از روی متغیرهای روان‌رنجورخویی و پرخاشگری می‌توان استعداد حادثهدیدگی کارکنان را پیش‌بینی کرد. مخاطرهجویی قادر نبود میان کارکنان حادثه‌دیده و کارکنان حادثه‌ندیده تمایز قائل شود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می‌شود به منظور کاهش میزان حادثهدیدگی کارکنان، ویژگی‌های شخصیتی افراد همچون روان‌رنجورخویی و پرخاشگری مورد توجه قرار بگیرند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |