دوره 2، شماره 2 - ( مرداد 1397 )
جلد 2 شماره 2 صفحات 111-103 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
HAJIHASANI M. Job Stress in Shahrekord University Staff: Predictive Role of Emotional Intelligence and Self-Differentiation. ohhp 2018; 2 (2) :103-111
URL: http://ohhp.ssu.ac.ir/article-1-134-fa.html
URL: http://ohhp.ssu.ac.ir/article-1-134-fa.html
حاجی حسنی مهرداد. استرس شغلی در کارکنان دانشگاه شهرکرد: نقش پیش‌بین هوش هیجانی و خود تمایزیافتگی. بهداشت کار و ارتقاء سلامت. 1397; 2 (2) :103-111
گروه مشاوره، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
چکیده: (2303 مشاهده)
مقدمه: استرس شغلی از جمله مشکلات رایج در محیط‌های شغلی است لذا پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی استرس شغلی کارکنان دانشگاه شهرکرد بر مبنای هوش هیجانی و خود تمایزیافتگی انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی است. جامعه پژوهش عبارت بود از کارکنان دانشگاه شهرکرد در سال 1396 که 168 نفر از آنها به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و با مقیاس‌های استرس شغلی Rice، هوش هیجانی Bar-On و خود تمایزیافتگی Skoweron مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، آزمون‌های همبستگی Pearson و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج همبستگی Pearson نشان داد که رابطه هوش هیجانی و استرس شغلی (256/0- =r، 001/0P<) و نیز رابطه بین خود تمایزیافتگی با استرس شغلی (315/0- =r، 001/0>P) منفی و معنی دار است. نتایج رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که هوش هیجانی (292/0- =B، 001/0>P) و خود تمایزیافتگی (336/0- =B، 001/0>P) توان پیش‌بینی استرس شغلی را دارند و 7/15 درصد واریانس استرس شغلی کارکنان را تبیین می‌کنند.
نتیجه‌گیری: با توجه به رابطه معکوس بین هوش هیجانی و خود تمایز یافتگی با استرس شغلی، با ارائه و اجرای راهکارهای مختلف و شناسایی عوامل موثر در زمینه افزایش هوش هیجانی و خود تمایزیافتگی، استرس شغلی را تقلیل داد که منجر به افزایش بهره وری خواهد شد.
روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی است. جامعه پژوهش عبارت بود از کارکنان دانشگاه شهرکرد در سال 1396 که 168 نفر از آنها به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و با مقیاس‌های استرس شغلی Rice، هوش هیجانی Bar-On و خود تمایزیافتگی Skoweron مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، آزمون‌های همبستگی Pearson و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج همبستگی Pearson نشان داد که رابطه هوش هیجانی و استرس شغلی (256/0- =r، 001/0P<) و نیز رابطه بین خود تمایزیافتگی با استرس شغلی (315/0- =r، 001/0>P) منفی و معنی دار است. نتایج رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که هوش هیجانی (292/0- =B، 001/0>P) و خود تمایزیافتگی (336/0- =B، 001/0>P) توان پیش‌بینی استرس شغلی را دارند و 7/15 درصد واریانس استرس شغلی کارکنان را تبیین می‌کنند.
نتیجه‌گیری: با توجه به رابطه معکوس بین هوش هیجانی و خود تمایز یافتگی با استرس شغلی، با ارائه و اجرای راهکارهای مختلف و شناسایی عوامل موثر در زمینه افزایش هوش هیجانی و خود تمایزیافتگی، استرس شغلی را تقلیل داد که منجر به افزایش بهره وری خواهد شد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
