دوره 3، شماره 4 - ( بهمن 1398 )
جلد 3 شماره 4 صفحات 330-319 |
برگشت به فهرست نسخه ها
علوم پزشکی سمنان
چکیده: (1522 مشاهده)
مقدمه: در سال‌های اخیر، دفع غیراصولی پسماندهای خطرناک، ضمن تهدید سلامتی انسان، بحران‌های زیست‌محیطی زیادی را در جوامع بشری به وجود آورده است. نظر به خطرات مستقیم و غیرمستقیم این پسماندها، جمع‌آوری اطلاعات جهت مدیریت اصولی آنها در کشور بسیار ضروری می‌باشد. هدف از این مطالعه، تعیین کمی و کیفی پسماندهای خطرناک و نحوه‌ی مدیریت آنها در صنایع شهرستان دامغان بوده است.
روش بررسی: در این مطالعه، ابتدا لیست صنایع موجود در شهرستان تهیه شد. سپس با هماهنگی سازمان‌های ذی‌ربط، واحدهای فعال شناسایی گردید. پس از بازدید میدانی، اطلاعاتی در مورد کیفیت و کمیت و نحوه مدیریت پسماندهای خطرناک با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری گردید.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که کل پسماندهای تولیدی خطرناک در صنایع موردبررسی 4795 کیلوگرم در ماه می‌باشد که 36/36 درصد از صنایع، مواد سمی، 09/9 درصد مواد خورنده، 36/36 درصد مواد قابل اشتعال و 18/18 درصد مواد واکنش‌پذیر تولید می‌کردند. هیچ‌کدام از واحدهای صنعتی موردبررسی دارای سیستم کنترلی پس از دفع پسماندهای صنعتی خطرناک نبودند. همچنین فقط 36/36 درصد از صنایع دارای کارکنان مخصوص جهت جمع‌آوری و دفع پسماندهای خطرناک بودند.
نتیجه‌گیری: جهت جلوگیری از آلودگی محیط‌زیست و حفظ سلامت انسان‌ها، برقراری یک سیستم مدیریتی مناسب جهت ساماندهی پسماندهای صنعتی ضروری به نظر می‌رسد. همچنین، شناخت و جمع‌آوری اطلاعات در مورد فرایندهای صنعتی، مواد اولیه و محصولات تولیدی می‌تواند در مدیریت پسماندهای صنعتی خطرناک بسیار تأثیرگذار باشد.
روش بررسی: در این مطالعه، ابتدا لیست صنایع موجود در شهرستان تهیه شد. سپس با هماهنگی سازمان‌های ذی‌ربط، واحدهای فعال شناسایی گردید. پس از بازدید میدانی، اطلاعاتی در مورد کیفیت و کمیت و نحوه مدیریت پسماندهای خطرناک با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری گردید.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که کل پسماندهای تولیدی خطرناک در صنایع موردبررسی 4795 کیلوگرم در ماه می‌باشد که 36/36 درصد از صنایع، مواد سمی، 09/9 درصد مواد خورنده، 36/36 درصد مواد قابل اشتعال و 18/18 درصد مواد واکنش‌پذیر تولید می‌کردند. هیچ‌کدام از واحدهای صنعتی موردبررسی دارای سیستم کنترلی پس از دفع پسماندهای صنعتی خطرناک نبودند. همچنین فقط 36/36 درصد از صنایع دارای کارکنان مخصوص جهت جمع‌آوری و دفع پسماندهای خطرناک بودند.
نتیجه‌گیری: جهت جلوگیری از آلودگی محیط‌زیست و حفظ سلامت انسان‌ها، برقراری یک سیستم مدیریتی مناسب جهت ساماندهی پسماندهای صنعتی ضروری به نظر می‌رسد. همچنین، شناخت و جمع‌آوری اطلاعات در مورد فرایندهای صنعتی، مواد اولیه و محصولات تولیدی می‌تواند در مدیریت پسماندهای صنعتی خطرناک بسیار تأثیرگذار باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
کلیه موضوعات بهداشت حرفه ای
دریافت: 1398/2/8 | پذیرش: 1398/8/8 | انتشار: 1398/12/10
دریافت: 1398/2/8 | پذیرش: 1398/8/8 | انتشار: 1398/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |