بررسی وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بین پرستاران بیمارستان شهید رهنمون یزد
فاطمه پورشرعیاتی[1]^*، محمد امراللهی[2]
 
چکیده

مقدمه: ارتقاء ایمنی بیمار یکی از اهداف اصلی نظام­های سلامت است و ضروریست تا فرهنگ ایمنی بیمار در بین پرستاران به صورت مستمر مورد بررسی قرار گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بین پرستاران بیمارستان شهید رهنمون یزد به انجام رسید. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود که بر روی 143 نفر از پرستاران بیمارستان شهید رهنمون یزد به انجام رسید. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد فرهنگ ایمنی بیمار (HSOPSC) مشتمل بر 42 سوال و 12 بعد بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات بر اساس آمار توصیفی و آزمون های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه انجام گرفت. یافته ها: در بین ابعاد 12گانه فرهنگ ایمنی بیمار، بیشترین و کمترین میانگین و انحراف معیار به ترتیب مربوط به ابعاد یادگیری سازمانی (30/0± 92/3) و تبادلات و انتقال اطلاعات (51/0± 23/2)  بود. بر اساس آزمون تی مستقل رابطه معنی­داری بین جنسیت پرستاران و وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار وجود داشت. همچنین بر اساس آزمون انالیز واریانس یک طرفه رابطه معنی داری بین سابقه کاری و وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار وجود داشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بین پرستاران مورد مطالعه متوسط بود. ایجاد سیستم گزارش دهی و تشویق پرسنل به گزارش خطاها و تعدیل نیروی پرستاری در واحدها بر اساس حجم کاری پیشنهاد می­گردد.   کلید واژه ها: فرهنگ ایمنی بیمار، پرستار، بیمارستان

مقاله پژوهشی   تاریخ دریافت: 05/12/1395 تاریخ پذیرش: 03/02/1396   ارجاع: فاطمه پورشرعیاتی، محمد امراللهی . بررسی وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بین پرستاران بیمارستان شهید رهنمون یزد. بهداشت کار و ارتقای سلامت 1396;1(1):61-52.

 

سازمان بهداشت جهانی )(WHO) (Word Health Organization  وقوع ایمنی بیمار را به عنوان یک رویداد که منجر به آسیب‌های ناخواسته به یک بیمار ناشی از اقدام عملکردی و سهوی، و نه ناشی از وضعیت کلی پزشکی بیمار، تعریف می­کند (1-2-3). اطمینان از ایمنی بیمار اولین قدم حیاتی در بهبود کیفیت مراقبت‌های بهداشتی است (4-5). در تمامی سطوح سازمانی، کارکنان بهداشت و درمان روزانه تصمیماتی را اتخاذ می‌کنند که در برگیرنده مسائل مرتبط با ایمنی بیمار است (4). پس از انتشار اولین گزارش از موسسه پزشکی (Institute of Medicine) با عنوان "انسان برای خطاست" موضوع ایمنی بیمار به یک اولویت در تلاش بهبود مراقبت‎های بهداشتی تبدیل شد (6-7-8-9). از آن زمان به بعد، محققان بر روی مداخلات پیشگیرانه در ارتباط با خطاها در ارائه خدمات بهداشتی و همچنین بهبود "فرهنگ ایمنی" در سازمان‌های مراقبت‌های درمانی، با امید کاهش این چنین خطاها پرداختند (9). در سال‌های اخیر این موضوع که مراقبت بهداشتی آنگونه که بایستی ایمن باشد نیست و همچنین نیاز نتایج ایمنی بیمار به بهبود، به طور بین­المللی شناخته شده است. به این منظور ایمنی بیمار به یک هدف متمرکز در سرتاسر جهان برای کاهش وقوع و تأثیر خطاهای انسانی قابل پیش­گیری و عوارض جانبی آن در حوزه‌ی مراقبت‌های بهداشتی تبدیل شده است (10). در این میان اغلب پژوهشگران، راه حل حرکت به سمت نظام سلامت ایمن­تر را در مفهوم فرهنگ جستجو می­کنند (4). فرهنگ در محیط کار منعکس کننده هنجارها و باورهای فردی و سازمانی است (9).
فرهنگ ایمنی را می­توان به عنوان ارزش‌ها، نگرش‌ها، ادراک، شایستگی‌ها و الگوهای رفتاری تعریف کرد که تعهد به سبک و مهارت، سلامت سازمان و مدیریت ایمنی، با تمرکز بر روی سیستم به جای افراد تعیین می‌کند (9). فرهنگ سرزنشی، که در آن خطا به عنوان شکست شخصی در نظر گرفته می‌شود، بایستی به طور ایده آل با فرهنگی که در آن خطا به عنوان فرصت‌هایی برای بهبود سیستم دیده می‌شود جایگزین شود (3-11). ارزیابی سطح فرهنگ ایمنی موجود، سرآغازی برای ایجاد فرهنگ ایمنی در سازمان است، چرا که حرکت بسوی ایمن ساختن مراقبت، بدون اطلاع از وضع موجود­ ممکن است منجر به افزایش هزینه‌ها شود و همچنین سازمان را در معرض مخاطرات جدیدی قرار دهد (7).
با توجه به افزایش خطاهای پزشکی، آگاهی از فرهنگ ایمنی بیمار در بخش سلامت به منظور تغییر این فرهنگ و سازگار ساختن آن با پیشرفت‌هایی که در زمینه کیفیت مراقبت صورت گرفته، حائز اهمیت است؛ چرا که بهبود ایمنی بیمار تنها موضوعی بالینی نیست، بلکه به ابعاد سازمانی هم مرتبط می‌باشد (11). مطالعات متعدد در کشورهای مختلف نشان می‌دهد که 9/2 تا 6/16 درصد از بیماران در بیمارستان‌های مراقبت‌های حاد، تجربه یک یا چند مورد از عوارض جانبی را تجربه کرده‌اند، در حالیکه تقریباً 50 درصد از این موارد قابل پیشگیری بوده است (5). با وجود تلاش­های قابل توجهی توسط بسیاری از سازمان‌های مراقبت‌های بهداشتی، خطاهای پزشکی به طور رایج باقی مانده و همچنان باعث ایجاد فشار باری مالی و شخصی می­شود (12).
در سال­های اخیر مفهوم ایمنی بیمار و افزایش آن در بیمارستان­ها مورد توجه ویژه­ای قرار گرفته و یکی از محورهای اصلی اعتباربخشی می­باشد که لزوم توجه بیمارستان­ها به آن را دوچندان می­کند. بیمارستان شهید رهنمون نیز در راستای اعتبار بخشی، توجه به موضوع ایمنی بیمار را یکی از اولویت­های بیمارستان­های خود جهت بهبود شاخص­های بیمارستانی دانسته و در کنار آن چون این بیمارستان پذیرنده بیماران مختلف از شهرهای­مجاور هستند، توجه به ایمنی بیمار و ترویج فرهنگ آن ضرورت می­یابد. با توجه به مطالب ذکر شده، در مطالعه حاضر وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بخش­های بستری بیمارستان شهید رهنمون یزد از دیدگاه پرستاران مورد بررسی قرار گرفت.
روش بررسی
مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود که در مقطع زمانی سال 1394 انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه در برگیرنده کلیه پرستاران (143=N) بیمارستان شهید رهنمون یزد بود که به صورت سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند.
به منظور گردآوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه استاندارد پیمایش بیمارستانی فرهنگ ایمنی بیمار (HSOPSC) استفاده شد. این پرسشنامه توسط آژانس کیفیت و تحقیقات مراقبت سلامت (AHRQ) در سال 2004 طراحی گردیده (13) و تاکنون بارها جهت ارزیابی نظرات کارکنان بیمارستان در مورد فرهنگ ایمنی بیمار در نقاط مختلف دنیا مورد استفاده قرار گرفته است. این پرسشنامه ابزاری روا و پایا است که با استفاده از متون مختلف، آزمون های شناختی و تحلیل عاملی به منظور ارزیابی فرهنگ ایمنی بیمار طراحی شده است (1). اسمیت در مقاله خود ادعای طراحان این پرسشنامه را مبنی بر اینکه ابزار مزبور فرهنگ ایمنی بیمار را می­سنجد و تنها نگرش کارکنان را ارزیابی نمی­کند، مورد آزمون قرار داد و تایید کرد (11). پرسشنامه مذکور دارای 42 سؤال بود که 12 بعد مختلف فرهنگ ایمنی بیمار را مورد سنجش قرار داد. این ابعاد عبارتند از: تناوب گزارش دهی حوادث، درک کلی پرسنل از ایمنی، اقدامات سرپرست واحد در راستای ایمنی بیمار، یادگیری سازمانی، کار تیمی درون واحد، بازبودن مجاری ارتباطی، ارتباطات و ارائه بازخورد در مورد خطاها، پاسخ غیر تنبیهی در مورد خطاها، مسائل مربوط به کارکنان، حمایت مدیریت، کارتیمی بین واحدها و تبادل اطلاعات. همچنین دربردارنده یک سؤال در مورد اینکه در طی 12 ماه گذشته چند مورد گزارش­دهی خطا داشته اند، بود. در پایان نیز چند سؤال در مورد سن، جنسیت، وضعیت تاهل، سابقه کار و وضعیت استخدامی مطرح شد. در این پرسشنامه جهت بدست آوردن نظرات پاسخ دهندگان از مقیاس 5 نقطه­ای لیکرت استفاده شد که در آن 1 به معنی کاملا مخالفم تا 5 کاملا موافقم می باشد. دریافت اجازه کتبی از مدیران و سرپرستاران بخش­ها برای جمع آوری داده ­ها، حفظ احترام و رعایت حقوق، کسب اعتماد و نیز تشریح هدف و ماهیت پژوهش برای پرستاران از جمله موارد اخلاقی در نظر گرفته شده در این پژوهش بود.
بعد از جمع­آوری پرسشنامه­ها، سوالات کد دهی شد و وارد نرم افزار SPSS₂₂  گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات بر اساس آمار توصیفی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و آزمون­های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه انجام گرفت.
لازم به ذکر است که تمامی موارد اخلاقی مربوطه در این مطالعه طبق بیانیه هلسینکی رعایت گردیده است.
یافته ها
9/76 درصد پرستاران مورد مطالعه زن و 6/77 درصد متاهل بودند. همچنین اکثریت پرستاران (72 درصد) دارای سابقه کاری بین 1 تا 10 سال بودند که در فاصله سنی 31 تا 40 سال (3/50 درصد) قرار داشتند. در وضعیت استخدامی نیز اکثریت پرستاران پیمانی (42 درصد) و رسمی (6/26 درصد) بودند (جدول1).

متغیر	نوع	فراوانی	درصد
وضعیت استخدامی       جنسیت   وضعیت تاهل   سابقه کاری	رسمی	38	6/26
	پیمانی	60	42
	قراردادی	33	23
	طرحی مرد	12 33	4/8 1/23
	زن مجرد متاهل 10-1	110 111 32 103	9/76 6/77
			4/22 72
	20-11	23	1/16
	30-21	17	9/11
فاصله سنی	30-20	29	3/20
	40-31	72	3/50
	50-41	37	9/25
	60-51	5	5/3

در بین ابعاد 12 گانه فرهنگ ایمنی بیمار، بیشترین و کمترین میانگین و انحراف معیار به ترتیب مربوط به ابعاد یادگیری سازمانی (30/0±92/3) و تبادلات و انتقال اطلاعات (51/0±23/2) بود. در مجموع نیز میانگین کل فرهنگ ایمنی

مقدار 23/0± 24/3 بدست آمد (جدول 2).
بر اساس نتایج 5/38 درصد پرستاران بیش از 3 بار با حوادث مواجه بودند. 8/30 درصد بین 1 تا 2 بار و مابقی با حادثه ای مواجه نشده بودند (جدول 3).

مولفه	میانگین	انحراف معیار
کار تیمی درون واحدهای سازمانی	71/3	62/0
انتظارات و اقدامات مدیریت در راستای ایمنی بیمار	03/3	57/0
یادگیری سازمانی	92/3	30/0
حمایت مدیریت از ایمنی بیمار	64/3	55/0
درک کلی از ایمنی بیمار	34/3	36/0
ارتباطات و ارایه بازخورد در مورد خطا	64/3	72/0
تناوب گزارش دهی رخدادها	94/2	35/0
باز بودن مجاری ارتباطی	82/3	81/0
برخورد غیرتنبیهی در قبال رویداد حادثه	23/3	59/0
مسایل مربوط به کارکنان	36/2	60/0
کار تیمی مابین واحدهای سازمانی	21/3	76/0
تبادلات و انتقال اطلاعات میانگین کل فرهنگ ایمنی	23/2 24/3	51/0 23/0

وقایع گزارش شده	فراوانی	درصد
0	45	8/30
1 تا 2	45	7/30
بیش از 2	54	5/38
کل	143	100

ارزیابی سطح فرهنگ ایمنی بیمار سرآغازی برای ایجاد فرهنگ ایمنی در سازمان می باشد، چرا که حرکت به سوی ایمن­تر ساختن مراقبت بدون اطلاع از وضع موجود ممکن است منجر به افزایش هزینه­ها شده و همچنین سازمان را در معرض مخاطرات جدیدی قرار دهد (14). در این راستا مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بین پرستاران بیمارستان شهید رهنمون یزد با استفاده از پرسشنامه پیمایش فرهنگ ایمنی بیمار( HSOPSC ) که یکی از ابزارهای متداول بررسی فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان­ها می باشد، انجام گرفت.
میانگین کل فرهنگ ایمنی مقدار 23/0± 24/3 بدست آمد که نشان می­دهد میزان فرهنگ ایمنی بیمار در بین پرستاران متوسط می­باشد. نتایج مطالعات شریفی در پرستاران بیمارستان­های استان مازندران (15)، رضاپور و همکاران در بیمارستان­های دانشگاه علوم پزشکی تهران (16) و الماسی و همکاران در دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه (17) نیز نشان داد وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار از دید پرستاران متوسط بوده است که همسو با نتایج مطالعه حاضر می­باشد. این یافته­ها بر این نکته دلالت می­کند که فرهنگ­سازی ابعاد مختلف فرهنگ ایمنی در بیمارستان­های مورد مطالعه نیاز به بهبود دارد.
در بین ابعاد 12 گانه فرهنگ ایمنی بیمار، بیشترین میانگین و انحراف معیار مربوط به یادگیری سازمانی (30/0±92/3) بود. مولفه­های کار تیمی درون واحدهای سازمانی و باز بودن مجاری ارتباطی نیز میانگین بالایی کسب نمودند. در مطالعه شریفی و همکاران نیز یادگیری سازمانی و ارتقا مداوم بیشترین میزان توافق را در بین پرستاران داشت (15) که نشان دهنده تداوم اجرای برنامه‌های یادگیری و ارتقا مداوم امنیت در بیمارستان می­باشد. نتایج مطالعات انجام شده در کشورهای مختلف نیز نشان دادند مولفه­های مورد اشاره بالاترین میانگین را در فرهنگ ایمنی بیمار کسب نموده بودند (18-19-20-21).
ضعیف­ترین مولفه­ها نیز در مطالعه حاضر مربوط به تناوب گزارش دهی رخدادها، مسایل مربوط به کارکنان و تبادلات و انتقال اطلاعات بود. در مطالعات انجام شده در زمینه فرهنگ ایمنی در سالیان اخیر نیز ضعیف­ترین ابعاد فرهنگ ایمنی بیماران مربوط به پاسخ غیرتنبیهی به خطاها، مسائل مربوط به کارکنان و میزان تناوب گزارش خطاها بود (18-21-22-23) که نشان می­دهد هرجا که فرهنگ پاسخ غیرتنبیهی به خطا بیشتر وجود داشته باشد، میزان گزارش خطا نیز افزایش می­یابد که ضروریست تا در این خصوص فرهنگ ایمنی در جهت کاهش پاسخ های غیرتنبیهی ارتقا یابد. جولایی و همکاران نیز در مطالعه خود دلایل عدم گزارش خطا را ترس از واکنش مدیر و همکاران، ترس از مورد سرزنش قرار گرفتن، خوردن برچسب بی کفایتی و ایجاد نگرش منفی در بیمار ذکر می­کنند (24). لذا یکی از بزرگترین موانع برای گزارش خطاهای بیمارستانی فرهنگ آن بیمارستان می باشد و در صورتی که پرستاران خطاها را به واسطه ترس از سرزنش شدن گزارش نکنند، عواقب سوء آن به بیماران، بیمارستان و جامعه برمی گردد (25).
در مطالعه حاضر مولفه مسائل مربوط به کارکنان میانگین ضعیفی کسب نمود. در مطالعه چن و همکاران (21) و آل احمدی (22) نیز مولفه مسائل مربوط به کارکنان از ضعیف ترین مولفه­ها بود که می­تواند ناشی از ناکافی بودن نیروی پرستاری برای انجام کار بر بالین بیمار باشد که احتمال خطا را افزایش می­دهد. از آنجایی که کارکنان به عنوان پیشگویی کنندگان ایمنی بیمار مطرح هستند، لذا برخورداری از نیروی کار پرانگیزه و قوی که یکی از بزرگترین چالش­های پیش روی بیمارستان­ها می­باشد، ضروری به نظر می­رسد (20). بر اساس نتایج مطالعات ساندار و کوک فجایع عمده در سازمان­هایی که با کمبود نیروی انسانی سروکار دارند بیشتر از سازمان­هایی است که با این مشکل مواجه نیستند (26).
بر اساس نتایج 5/38 درصد پرستاران بیش از 3 بار با حوادث مواجه بودند. 8/30 درصد بین 1 تا 2 بار و مابقی با حادثه ای مواجه نشده بودند. در مطالعه رضاپور و همکاران نیز 57 درصد افراد مورد مطالعه طی 12 ماه گذشته هیچ گزارش حادثه­ای نداشتند، 30 درصد بین 1 تا 2 بار گزارش و مابقی بیش از 3 بار گزارش حادثه داشته­اند که مشابه با نتایج مطالعه حاضر می­باشد (16). در مطالعه مقری و همکاران نیز 1/53 درصد کارکنان طی 12 ماه گذشته هیچ گزارشی نداشتند (27). همچنین در مطالعه­ای در آمریکا نتایج نشان داد 52 درصد افراد مورد مورد مطالعه طی 12 ماه خطایی گزارش نکرده بودند. می­توان یکی از علل این امر را فرهنگ تنبیهی حاکم بر بیمارستان­ها و ترس پرسنل از عواقب گزارش خطا عنوان نمود (23).
نتیجه گیری
نتایج مطالعه حاضر نشان داد وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بین پرستاران مورد مطالعه متوسط می­باشد که می تواند ناشی از فرهنگ تنبیهی حاکم بر محیط بیمارستان­ها، توزیع ناعادلانه پرستاران در بخش­ها و عدم حمایت سرپرستاران و مدیریت از ایمنی بیمار باشد. در این خصوص پیشنهاد می­گردد تا در بیمارستان فضایی ایجاد شود که در آن کارکنان بدون ترس از سرزنش به گزارش خطاها بپردازند. همچنین بایستی نیروی پرستاری در واحدها بر اساس حجم کاری تعدیل و زمینه ایجاد سیستم گزارش دهی و تشویق پرسنل به گزارش خطاها را فراهم نمود.
تقدیر و تشکر
بدینوسیله از تمامی پرسنل شاغل در بیمارستان شهید رهنمون یزد بابت همکاری در انجام این مطالعه تشکر می‌نماییم.
مشارکت نویسندگان
طراحی پژوهش: ف.پ               
جمع­آوری داده: م.الف
تحلیل داده: م.الف                   
نگارش و اصلاح مقاله: ف.پ
تضاد منافع
هیچگونه تضاد منافعی از سوی نویسندگان گزارش نشده است.

 
 

1. Bodur S, Filiz E. A survey on patient safety culture in primary healthcare services in Turkey. International Journal for Quality in Health Care. 2009;21(5):348-55.
2. Castle N, Sonon K. A culture of patient safety in nursing homes. Quality and Safety in Health Care. 2006;15(6):405-8.
3. Hurwitz B, Sheikh A. Health care errors and patient safety: John Wiley & Sons; 2009.
4. Adams RE, Boscarino JA. A community survey of medical errors in New York. International Journal for Quality in Health Care. 2004;16(5):353-62.
5. Smits M, Christiaans-Dingelhoff I, Wagner C, van der Wal G, Groenewegen PP. The psychometric properties of the'Hospital Survey on Patient Safety Culture'in Dutch hospitals. BMC Health Services Research. 2008;8(1):230.
6. Panozzo S. Lessons to be learnt: evaluating aspects of patient safety culture and quality improvement within an intensive care unit [PhD thesis]: University of Adelaide; Australia; 2007.
7. Kaafarani H, Itani KM, Rosen AK, Zhao S, Hartmann CW, Gaba DM. How does patient safety culture in the operating room and post-anesthesia care unit compare to the rest of the hospital? The American Journal of Surgery. 2009;198(1):70-5.
8. Marshall DA, Manus DA. A team training program using human factors to enhance patient safety. AORN journal. 2007;86(6):994-1011.
9. Wagner LM, Capezuti E, Rice JC. Nurses' Perceptions of Safety Culture in Long‐Term Care Settings. Journal of Nursing Scholarship. 2009;41(2):184-92.
10. Johnstone M-J. Patient safety ethics and human error management in ED contexts: Part I: Development of the global patient safety movement. Australasian emergency nursing journal. 2007;10(1):13-20.
11. Bognár A, Barach P, Johnson JK, Duncan RC, Birnbach D, Woods D, et al. Errors and the burden of errors: Attitudes, perceptions, and the culture of safety in pediatric cardiac surgical teams. The Annals of thoracic surgery. 2008;85(4):1374-81.
12. Singer S, Lin S, Falwell A, Gaba D, Baker L. Relationship of safety climate and safety performance in hospitals. Health services research. 2009;44(2):399-421.
13. Sorra J, Nieva VF. Hospital survey on patient safety culture: Agency for Healthcare Research and Quality; 2004.
14. Warburton RN. Patient safety—how much is enough?. Health policy. 2005;71(2):223-32.
15. Sharifi S, Izadi-tame A, Hatamipour K, Sadeghigooghary N, Safabakhsh L. Patient Safety Culture from Mazandaran Clinical Nurses’ Perspective. Iran Journal of Nursing. 2014;27(88):77-87. [Persin]
16. Rezapoor A, Tanoomand Khoushehmehr A, Bayat R, Arabloo J, Rezapoor Z. Study of patients' safety culture in Selected Training hospitals affiliated whith Tehran university of medical sciences. Hospital. 2012;11(2):55-64. [Persian]
17. Almasi A, Pourmirza Kalhori R, Ahmadi Jouybari, Goodarzi A, Ahmadi A. Evaluation of patient safety culture in personnel of hospitals in Kermanshah, 2013. J Clin Res Paramed Sci. 2015;4(1):14-23. [Persian]
18. Bodur S, Filiz E. Validity and reliability of Turkish version of “Hospital Survey on Patient Safety Culture” and perception of patient safety in public hospitals in Turkey. BMC Health Services Research. 2010;10(1):28.
19. Hellings J, Schrooten W, Klazinga N, Vleugels A. Challenging patient safety culture: survey results. International journal of health care quality assurance. 2007;20(7):620-32.
20. El-Jardali F, Jaafar M, Dimassi H, Jamal D, Hamdan R. The current state of patient safety culture in Lebanese hospitals: a study at baseline. International Journal for Quality in Health Care. 2010;22(5):386-95.
21. Chen I-C, Li H-H. Measuring patient safety culture in Taiwan using the Hospital Survey on Patient Safety Culture (HSOPSC). BMC Health Services Research. 2010;10(1):152.
22. Alahmadi H. Assessment of patient safety culture in Saudi Arabian hospitals. Quality and Safety in Health Care. 2010;19(5):1-5. [Persian]
23. Sorra J, Famolaro T, Dyer N, Khanna K, Nelson D. Hospital survey on patient safety culture: 2011 user comparative database report: Agency for Healthcare Research and Quality; 2011.
24. Jolaee S, Hajibabaee F, Peyravi H, Haghani H. Nursing medication errors and its relationship with work condition in Iran University of Medical Sciences. Iranian Journal of Medical Ethics and History of Medicine. 2009;3(1):65-76.
25. French J. Medical errors and patient safety in health care. Canadian Journal of Medical Radiation Technology. 2007;37(4):9-13.
26. Baldwin Jr DC, Daugherty SR, Tsai R, Scotti Jr MJ. A national survey of residents’ self-reported work hours: thinking beyond specialty. Academic Medicine. 2003;78(11):1154-63.
27. Moghri J, Akbari Sa, Rahimi Fa, Arab M. Patient safety culture status in general hospitals affiliated to tehran university of medical sciences. Hakim Research Journal. 2013;16(3):243-50. [Persian]

Patient Safety Culture from Rahnemon Hospital Nurses’ Perspective
Fatemeh POURSHAREIATI[3]^*, Mohammad AMROLLAHI[4]
Abstract

Introduction: Improving patients' safety is one of the main objectives of health systems, so it is essential to examine the patients' safety culture among nurses. The aim of the study was to identify nurses' perceptions of patients' safety culture in Rahnemon Hospital. Methods: This descriptive- analytic study was carried out with 142 nurses in Rahnemon hospital, Yazd province, Iran. Data were collected by using the Hospital Survey of Patient Safety Culture questionnaire (HSOPSC) that includes 42 questions and 12 dimensions. Data were then analyzed by descriptive statistics, independent t-test, and ANOVA. Results: The highest and lowest mean and standard deviation scores were respectively related to dimensions of organizational learning (3.92 ± 0.30) and information exchange and transfer (2.23 ± 0.51). According to results achieved through independent t-test, there was a significant relationship between nurses' gender and patients' safety culture. In addition, according to the ANOVA test there was a significant relationship between nurses' work experience and patients' safety culture. Conclusion: According to the results, patients' safety culture was in average level. Finally, development of a reporting system for staffs to report errors and adjustment of nursing in units according to workload are suggested. Keywords: Patient Safety Culture, Nurse, Hospital

Original Article   Received: 2017/02/23 Accepted: 2017/04/23   Citation: POURSHAREIATI F, AMROLLAHI M. Patient Safety Culture from Rahnemon Hospital Nurses Perspective. Occupational Hygiene & Health Promotion Journal 2017;1(1):52-61.

 

 

---