زمینه و اهداف: به دلیل افزایش اضطراب ناشی از کرونا در کادر درمان شناسایی و پرورش راهکارهای مقابله با اضطراب در میان آن­ها امری ضروری است. از این‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی نقش ورزش و عمل به باورهای دینی بر اضطراب ناشی از کرونای کادر درمان است.
مواد و روش‌ها: این پژوهش به شیوه نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد. جامعه تحقیق کادر درمان بیمارستان­های چند استان ایران بود که به بیماران کرونایی خدمات­رسانی می­کردند. حجم نمونه ۵۴ نفر بود که به صورت تصادفی و هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اضطراب ناشی از کرونا علی­پور و همکاران بود. جهت تجزیه‌وتحلیل داده­ها پس از بررسی نرمال بودن توزیع نمرات، از آزمون آنوا، تی وابسته و آزمون تعقیبی LSD با استفاده از نرم­افزار SPSS استفاده شد.
یافته‌ها: اختلاف معناداری بین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون در گروه­های داوطلبانه ورزش (۹/۲۱t = )، داوطلبانه انجام اعمال دینی (۱۵/۱۴ t =) و تصادفی ورزش (۸۴/۳ t =) مشاهده شد که نشان‌دهنده تأثیر آن­ها بر کاهش اضطراب کادر درمان است. بین نمرات پیش­آزمون و پس­آزمون گروه­ کنترل (۵۵۶/۰ t =) و تصادفی انجام اعمال دینی (۵۹۵/۱ t =) تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد که گروه داوطلبانه انجام اعمال دینی، داوطلبانه ورزش و تصادفی ورزش به ترتیب کمترین مقدار اضطراب را دارند.
نتیجه ­گیری: انجام ورزش به علت غالب بودن جنبه فیزیولوژیکی آن چه مطابق میل کادر درمان باشد و چه نباشد موجب کاهش اضطراب در آن­ها می­شود؛ اما عمل به باورهای دینی به دلیل غالب بودن بعد روحی آن تنها وقتی که بر اساس خواسته فرد باشد موجب کاهش اضطراب می­شود.