دوره 6، شماره 2 - ( 5-1401 )
جلد 6 شماره 2 صفحات 193-180 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (947 مشاهده)
مقدمه: حوادث شغلی علاوه بر کاهش اعتبار اجتماعی و تحمیل خسارت‌های اقتصادی به سازمان، میتواند منجر به مرگ و ازکارافتادگی پرسنل شوند. این مطالعه با هدف ارزیابی ریسک و بررسی راهکارهای ارتقای ایمنی در پروژه‌های احداث راه‌آهن انجام‌شده است.
روش بررسی: در این مطالعه، وضعیت ایمنی پروژه احداث و افزایش خطوط راه‌آهن تهران -کرج در چهار فاز زیرسازی، ابنیه فنی، روسازی و فعالیت‌های مشترک بررسی شد. داده‌ها با بررسی مستندات ایمنی پروژه، حوادث گزارش‌شده و نتایج ارزیابی ریسک به روش تحلیل شکست و آثار آن به دست آمد. ریسکها بر اساس توانایی کنترل در سه سطح پایین، متوسط و بالا گروهبندی و اقدامات کنترلی با توجه به درصد پوشش ریسک، هزینه، زمان اجرا و میزان اثربخشی اولویت‌بندی شدند.
یافته‌ها: درمجموع 377 ریسک شناسایی گردید که به ترتیب 9/19%، 2/61% و 9/18% از آن‌ها در سطح پایین، متوسط و بالا قرار گرفت. بیشترین ریسک شناسایی‌شده و بیشترین حوادث به ترتیب مربوط به فازهای ابنیه فنی (2/42%) و روسازی (6/36%)بود. ازنظر پیامد، شدیدترین حادثه در فاز زیرسازی در حیطه فعالیت پیمانکاران جزء رخ‌داده است. سقوط از ارتفاع به‌عنوان مهمترین تهدید پروژه و ریزش، سقوط یا برخورد با مصالح و اشیاء به‌عنوان مهمترین علت حادثه مشخص شد. با کنترل 8/39% ریسکها میتوان از 3/73% حوادث شغلی پروژه جلوگیری کرد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده نقش بارز تعهد مدیریت ارشد نسبت به ایمنی و تأکید بر اقدامات کنترلی ازجمله اجرای برنامه آموزش ایمنی، افزایش بازدیدها و بازرسیهای ایمنی و همچنین اجرای سیستم مجوز کاری در تمامی فازهای عملیاتی است.
روش بررسی: در این مطالعه، وضعیت ایمنی پروژه احداث و افزایش خطوط راه‌آهن تهران -کرج در چهار فاز زیرسازی، ابنیه فنی، روسازی و فعالیت‌های مشترک بررسی شد. داده‌ها با بررسی مستندات ایمنی پروژه، حوادث گزارش‌شده و نتایج ارزیابی ریسک به روش تحلیل شکست و آثار آن به دست آمد. ریسکها بر اساس توانایی کنترل در سه سطح پایین، متوسط و بالا گروهبندی و اقدامات کنترلی با توجه به درصد پوشش ریسک، هزینه، زمان اجرا و میزان اثربخشی اولویت‌بندی شدند.
یافته‌ها: درمجموع 377 ریسک شناسایی گردید که به ترتیب 9/19%، 2/61% و 9/18% از آن‌ها در سطح پایین، متوسط و بالا قرار گرفت. بیشترین ریسک شناسایی‌شده و بیشترین حوادث به ترتیب مربوط به فازهای ابنیه فنی (2/42%) و روسازی (6/36%)بود. ازنظر پیامد، شدیدترین حادثه در فاز زیرسازی در حیطه فعالیت پیمانکاران جزء رخ‌داده است. سقوط از ارتفاع به‌عنوان مهمترین تهدید پروژه و ریزش، سقوط یا برخورد با مصالح و اشیاء به‌عنوان مهمترین علت حادثه مشخص شد. با کنترل 8/39% ریسکها میتوان از 3/73% حوادث شغلی پروژه جلوگیری کرد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده نقش بارز تعهد مدیریت ارشد نسبت به ایمنی و تأکید بر اقدامات کنترلی ازجمله اجرای برنامه آموزش ایمنی، افزایش بازدیدها و بازرسیهای ایمنی و همچنین اجرای سیستم مجوز کاری در تمامی فازهای عملیاتی است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |