سیدتقی میرمحمدی، سید الهام غلامی، حاج امید کلته، سید نورالدین موسوی،
دوره ۳، شماره ۱ - ( اردیبهشت ۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: پرستاران به دلیل طبیعت کاری مجبور هستند تا به صورت نوبت‌کاری مشغول به کار باشند. این نوبت‌کاری می‌تواند سبب کاهش زمان خواب و اثرگذاری بر کیفیت کاری و توانایی کاری آن‌ها شود. این مطالعه با هدف بررسی اثر کیفیت خواب بر روی توانایی انجام کار پرستاران بیمارستان‌های شهر ساری انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی در اسفند ۱۳۹۶ در بیمارستان‌های شهر ساری انجام شد. شرکت‌کنندگان شامل ۲۰۰ نفر از پرستاران بودند که با استفاده از انتخاب تصادفی برگزیده شدند. از نسخه فارسی پرسشنامههای شاخص توانایی کار و کیفیت خواب پیتزبورگ برای جمع‌آوری دادهها استفاده شد. از شاخص‌های آمار توصیفی و آزمون‌های همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی برای تحلیل‌های آماری استفاده شد.
یافته ها: میانگین ± انحراف معیار سن افراد شرکت‌کننده ۲۲/۷ ± ۵۲/۳۳ سال بود. نمره توانایی کار برابر با ۵۰/۵ ± ۵۵/۳۷ بود که در طبقه خوب قرار میگیرد. میانگین نمره کیفیت خواب۸۰/۳ ± ۷۹/۸ بود. یافتهها نشان داد که همبستگی معنی دار و معکوس بین کیفیت خواب و توانایی کاری وجود دارد.
نتیجه‌گیری: این مطالعه تایید نمود که کیفیت خواب اثر بالایی بر توانایی کار و عملکرد پرستاران دارد.
