علیرضا دهدشتی، میثم کرمی، بی‌بی سارا ثمری، مهشید بهرامی، احمد جاهد،
دوره ۲، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: پیامدهای شغلی و اثرات آن بر سلامت پرسنل بهداشت و درمان در بسیاری از مطالعات مورد بررسی قرار گرفته است. استرس شغلی به عنوان یک عامل خطر مهم در ایجاد اختلالات جسمی و روانی مزمن و کیفیت عملکرد کاری شناخته شده است. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی استرس ناشی از کار و برخی عوامل اجتماعی در بین بهورزان شهرستان گنبد کاووس در سال ۱۳۹۵ انجام شد.
روش بررسی: این مطالعهی توصیفی تحلیلی که به صورت مقطعی بر روی ۱۴۷ نفر از بهورزان شهرستان گنبد کاووس انجام گرفت. جهت جمع آوری دادهها، از پرسشنامه استاندارد HSE انگلستان که مشتمل بر ۳۵ سؤال با ۷ حوزه نقش، ارتباط، حمایت مسئولین، حمایت همکاران، کنترل، تقاضا و تغییرات میباشد، استفاده گردید. دادهها به وسیله نرم افزار SPSS۲۲ آنالیز و ارزیابی شدند.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار سنی بهورزان مورد بررسی ۵۰/۶±۲۹/۳۹ سال بود. قریب به ۴۰ درصد بهورزان استرس شغلی شدید تا خیلی شدید را تجربه نمودند. همچنین ارتباط معنیداری بین گروه سنی (۰۳۷/۰=P)، جنسیت (۰۱۵/۰=P)، سطح تحصیلات (۰۴۳/۰=P)، تعداد فرزندان (۰۴۶/۰=P) و وضعیت مالی (۰۲۸/۰=P) با سطح استرس شغلی بهورزان مشاهده شد.
نتیجه گیری: نتایج از شیوع بالای استرس شغلی در بین بهورزان حکایت داشته است. به نظر میرسد ارزیابی استرسهای مربوط به کار بهورزان میتواند منجر به شناسایی مناسب عوامل خطر آسیب شغلی باشد. همچنین مطالعات مداخلهای برای تدوین یک برنامه مدیریت استرس برای بهورزان و به منظور مقابله با استرس مرتبط با کار ضروری میباشد.
