چکیده
مقدمه: با توجه به حریق‌های رخ داده شده در صنایع فرایندی لزوم پیاده‌سازی دستگاه‌های مدیریت بحران در این صنایع و بالا نگه داشتن میزان آمادگی این دستگاه‌ها امری حیاتی است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی میزان آمادگی تیم‌های مقابله با شرایط اضطراری برای مقابله با یک حریق احتمالی در یک صنعت فرایندی است. 
روش‌کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی در سال ۱۳۹۸ در یک پالایشگاه گازی با جامعه آماری ۲۰۰ نفری انجام شد. از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی برای همه تیم‌های شرکت‌کننده در فرایند مقابله با حریق یک پرسشنامه با طیف لیکرت طراحی شد. از شاخص‌های نسبت روایی محتوا (Content Validity Ratio) و شاخص روایی محتوا (Content Validity Index) جهت سنجیدن روایی و از ضریب آلفای کرونباخ جهت سنجیدن پایایی پرسشنامه‌ها استفاده شد. اطلاعات جمع‌آوری شده وارد نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ شدند و تجزیه و تحلیل آماری در سطح معناداری ۹۵ درصد با استفاده از آزمون One Way ANOWA صورت پذیرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که آمادگی این پالایشگاه برای مقابله با یک حریق احتمالی ۳/۶۸ درصد می‌باشد که از میان ۱۱ تیم شرکت‌کننده در این فرایند تیم حراست با ۴۸/۵۳ درصد کمترین و تیم لجستیک با ۵/۷۷ درصد بیشترین آمادگی را دارند (۰۲۸/۰ P-value=). بالاترین میزان CVR برای پرسشنامه تیم ایمنی (۷۷/۰) می‌باشد و بزرگترین ضریب آلفای کرونباخ مربوط به تیم رابط با ۹۲/۰ بدست آمد.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد آمادگی این پالایشگاه گازی در فرآیند مقابله با حریق در حد مطلوبی می‌باشد هر چند برخی از تیم‌ها از جمله تیم حراست آمادگی کمتری نسبت به بقیه تیم‌ها دارند. از این رو بهتر است هر چه سریع‌تر اقدامات مداخله‌ای از جمله فراهم کردن تجهیزات مورد نیاز و ارائه آموزش‌ها و مانورهای مختلف در راستای بالا بردن آمادگی این تیم انجام پذیرد.