دوره 2، شماره 1 - ( اردیبهشت 1397 )
جلد 2 شماره 1 صفحات 61-51 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
DEHNABI A, RADSEPEHR H, DEHNABI A. Investigating the Factors Affecting Violence against Emergency Nurses in Sabzevar Medical Sciences Hospitals. ohhp 2018; 2 (1) :51-61
URL: http://ohhp.ssu.ac.ir/article-1-98-fa.html
URL: http://ohhp.ssu.ac.ir/article-1-98-fa.html
ده نبی عالمه، رادسپهر حمید، ده نبی عاطفه. بررسی عوامل موثر در اعمال خشونت علیه پرستاران اورژانس بیمارستانهای علوم پزشکی سبزوار. بهداشت کار و ارتقاء سلامت. 1397; 2 (1) :51-61
گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
چکیده: (3330 مشاهده)
مقدمه: خشونت محل کار در نظام بهداشتی و درمانی به یک موضوع مهم در سیاستگذاری سالهای اخیر تبدیل شده و به عنوان یکی از مهمترین و پیچیدهترین مسائل نظام بهداشت و درمان مطرح میباشد. هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر خشونت محل کار در پرستاران اورژانس است.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود که بر روی 100 نفر از پرستاران اورژانس بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار که با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده بودند، انجام شد. برای گردآوری دادهها، پرسشنامه تعدیل شده سازمان بهداشت جهانی در زمینه خشونت محل کار در محیطهای بهداشتی استفاده شد. که مشتمل بر 4 بخش (اطلاعات
جمعیتشناختی (11 سوال)، تهدید (10 سوال)، خشونت کلامی (10 سوال) و فیزیکی (12 سوال) بود. برای تحلیل دادهها از آمارهای توصیفی و استنباطی (کایدو و دقیقفیشر) استفاده شد. دادهها در نرم افزار آماری SPSS17 وارد شدند.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد در طول دوره زمانی شش ماهه، پرستاران 92 مورد خشونت محلکار را در انواع کلامی (78/59 درصد)، فیزیکی (56/ 19 درصد)، نژادی 21/15 درصد و جنسی 43/5 درصد گزارش نمودند. عمدهترین عوامل موثر در بروز خشونت علیه پرستاران در دسترس بودن پرستاران 43/55 درصد، نبود انگیزه و رضایت شغلی در پرستاران (50 درصد) و نگرانی درباره سلامتی از طرف بیمار یا همراه بیمار 39/42 درصد بود. خشونت علیه پرستاران مرد بیشتر از زن بود. همچنین بیشترین عامل خشونت علیه پرستاران، همراهیان بیمار بودند.
نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر تاییدکننده شیوع بالای خشونت محل کار در پرستاران بیمارستانهای مورد بررسی بود. لذا میتوان پیشنهاد کرد با ارتقاء مهارتهای ارتباطی پرستاران، آموزش بیماران و همراهان و پیگیری جدیتر موارد اعمال خشونت علیه پرستاران، سبب کاهش خشونت و بهبود کیفیت خدمات درمانی گردید.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود که بر روی 100 نفر از پرستاران اورژانس بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار که با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده بودند، انجام شد. برای گردآوری دادهها، پرسشنامه تعدیل شده سازمان بهداشت جهانی در زمینه خشونت محل کار در محیطهای بهداشتی استفاده شد. که مشتمل بر 4 بخش (اطلاعات
جمعیتشناختی (11 سوال)، تهدید (10 سوال)، خشونت کلامی (10 سوال) و فیزیکی (12 سوال) بود. برای تحلیل دادهها از آمارهای توصیفی و استنباطی (کایدو و دقیقفیشر) استفاده شد. دادهها در نرم افزار آماری SPSS17 وارد شدند.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد در طول دوره زمانی شش ماهه، پرستاران 92 مورد خشونت محلکار را در انواع کلامی (78/59 درصد)، فیزیکی (56/ 19 درصد)، نژادی 21/15 درصد و جنسی 43/5 درصد گزارش نمودند. عمدهترین عوامل موثر در بروز خشونت علیه پرستاران در دسترس بودن پرستاران 43/55 درصد، نبود انگیزه و رضایت شغلی در پرستاران (50 درصد) و نگرانی درباره سلامتی از طرف بیمار یا همراه بیمار 39/42 درصد بود. خشونت علیه پرستاران مرد بیشتر از زن بود. همچنین بیشترین عامل خشونت علیه پرستاران، همراهیان بیمار بودند.
نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر تاییدکننده شیوع بالای خشونت محل کار در پرستاران بیمارستانهای مورد بررسی بود. لذا میتوان پیشنهاد کرد با ارتقاء مهارتهای ارتباطی پرستاران، آموزش بیماران و همراهان و پیگیری جدیتر موارد اعمال خشونت علیه پرستاران، سبب کاهش خشونت و بهبود کیفیت خدمات درمانی گردید.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
