مقدمه: صنایعی مختلف با وجود پیشرفت‌های روزافزون، همچنان درگیر حوادث گوناگون ناشی از ریسک‌های HSE می‌باشند این حوادث علاوه بر تحمیل خسارات انسانی و زیست‌محیطی، هزینه‌های اقتصادی زیادی را نیز سبب می‌شود بنابراین شناسایی ریسک به منظور پیشگیری از زیان‌ها و نتایج نامطلوب وقایع انجام می‌شود. ایﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎ ﻫﺪف شناسایی و ارزیابی مخاطرات بهداشت، ایمنی و محیط‌زیست صنعت تولید کفش ایمنی انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی در سال ۱۳۹۹ دریکی از صنایع کفش ایمنی ایران با استفاده از تکنیک آنالیز حالات بالقوه شکست و آثار آن (Failure Modes & Effects Analysis: FMEA) انجام شد. در ابتدا گروه FMEA به منظور جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز تشکیل و سپس مخاطرات بالقوه شناسایی و ثبت گردید. پس از آن عدد اولویت ریسک (Risk Priority Number:RPN) از حاصل‌ضرب سه فاکتور شدت اثر ریسک (Severity)، احتمال وقوع (Occurrence) و قابلیت کشف (Detection) محاسبه گردید و در نهایت اقدامات اصلاحی برای ریسک‌های غیرقابل‌قبول پیشنهاد گردید. کلیه محاسبات توسط Excell انجام گرفت.
یافته‌ها: در ایﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ۲۰۴ ریسک شناسایی شد ۴۰ مخاطره بالقوه با RPN از ۱۰۸ تا ۳۰۰ و ۱۶۴ مخاطره بالقوه با RPN از ۱۲ تا ۱۰۰ شناسایی گردید. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎیﺞ به دست آﻣﺪه، ﺑﺎﻻﺗﺮیﻦ ﻣﯿﺰان ریﺴک مربوط به مخاطرات زیست‌محیطی، ایمنی و بهداشتی ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ، نشت گاز با ۳۰۰RPN =، تجمع گازها و بخارات قابل انفجار با ۲۷۰RPN= و الکتریسیته با ۲۵۲RPN= بود. همچنین روشنایی نامناسب کمترین RPN با میزان ۱۲ را به خود اختصاص داد.
نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان می‌دهد که روش FMEA روش مناسبی برای شناسایی مخاطرات و ارزیابی ریسک در صنعت تولید کفش ایمنی می‌باشد. همچنین با توجه به مخاطرات شناسایی شده باید اقدامات اصلاحی به منظور کاهش سطح ریسک آن‌ها تدوین و اجرایی شوند تا از بروز حوادث مرتبط پیشگیری شود.