چکیده :
مقدمه: افسردگی از مشکلات مهم سلامت روان در پرستاران است ولی علیرغم مشخص شدن نقش محافظتی برخی توانایی‌های انسان در مقابل مشکلات روانی، اطلاعات در زمینه نقش پیشگویی‌کننده دو ویژگی خودشفقت‌ورزی و تاب‌آوری با افسردگی در پرستاران محدود است. هدف این مطالعه، « تعیین ارتباط خودشفقت‌ورزی و تاب‌آوری با افسردگی در پرستاران« بود.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی همبستگی است. 170پرستار شاغل در بیمارستان ا.. یزد به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، افسردگی بک، خودشفقت‌ورزی و تاب‌آوری کانر و دیویدسون به روش خودگزارش‌دهی تکمیل شد. داده‌ها تحت نرم افزار  SPSS و  محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: اکثریت نمونه‌ها زن با مدرک کارشناسی بودند. میانگین±  انحراف معیار نمره افسردگی، خودشفقت‌ورزی و تاب‌آوری به ترتیب 28/8± 72/17، 46/1± 65/31 و 06/1 ± 65/33 بود. بین افسردگی و خودشفقت‌ورزی و نیز افسردگی و تاب‌آوری رابطه معنادار آماری وجود داشت. بعلاوه نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که خودشفقت‌ورزی و تاب‌آوری می‌توانند افسردگی را پیش‌بینی کنند(R=0.627).

نتیجه‌گیری: نتایج بیانگر اهمیت و نقش حفاظت‌کننده خودشفقت‌ورزی و تاب‌آوری در برابر افسردگی در پرستاران بود. لذا طراحی سیستم‌های مشاوره‌ای و برنامه‌های آموزش خودشفقت ورزی و تاب‌آوری برای کاهش مشکلات ناشی از موقعیت‌های پراسترس حرفه پیشنهاد می‌گردد.